De carrosserie heeft structureel onderhoud nodig

Na twee maanden alternatief trainen, echo’s en een injectie met eigen bloed in de achillespees, ging ik weer voorzichtig mijn eerste pasjes zetten. Ik merkte helaas weinig verbetering. Was een enorme tegenvaller voor me. Zelfs een hardloopsessie op de AlterG moest ik een week na de injectie vervroegd afbreken. Mijn geduld raakte op en ik werd er knetter chagrijnig van. Eigenlijk was ik pas 2 maanden uit de running, maar het voelde voor mij alsof ik al 18 maanden niet kon doen wat ik graag wilde: hard trainen naar nieuwe doelen. Na het NK in Schoorl was ik klaar om echt hard te gaan trainen en ineens gooide de pees roet in het eten.

9 April ‘sleurde’ de coach me mee naar de orthomanueel arts om mijn carrosserie na te laten kijken. Zo kon het niet langer. De arts schrok. Forse scheefstand in de rug  en een geblokkeerde heup. Dit werkte door op het kuitbeen en de enkel en uiteindelijk dus de pees.  Meteen ook een verklaring voor de enorme spierpijnen in mijn kuit. Oei.

Twee behandelingen verder en ik mocht weer proberen te rennen. Setjes minuutjes, 2-minuutjes, 3-minuutjes, en zo langzaam uitbreiden. En ik voelde verbetering, soms liep ik zelfs pijnvrij. De reactie in de pees bij het opstaan de volgende ochtend werd ook steeds beter. Na de 3e behandeling mocht ik zelfs wat versnellingen doen. Heerlijk. Zo net voor vertrek op trainingsstage naar Portugal was dat heugelijk nieuws. Portugal zonder rennen is een No-Go voor mij, dus ik bofte.

Op naar de Algarve. Hoofddoel voor mij was bijslapen deze 11 dagen. De nachten zijn nog altijd een uurtje of vijf tot zes uur slapen, dan houdt het wel op. Trainingen waren bonus. Slapen moest ik. De borstvoeding was afgebouwd naar hooguit twee keer per dag kleine beetjes. De finish was in zicht en dat voelde oké. Het hoofddoel is helaas niet gehaald, evenmin als het volledig stoppen met de borstvoeding. Dochterlief was ‘s nachts veel van streek en de vermoeidheid maakte me een besluiteloos wezen dat uit automatisme de kleine maar weer aanlegde. Dan was de kans op snel doorslapen het grootst. Haar ochtendritme stond helaas ook nog afgesteld op  Nederlandse tijd, dus of ik of Wilfred keken om 6.00 naar Maya de Bij of het Zandkasteel aan Zee onder het genot van een flink bord havermout waar we dan samen van smulden. Geweldige deuntjes overigens, bleven de hele dag in je hoofd rondzingen. Sassa, Toto en Koning Koos, trouwe metgezellen, tegen wil en dank. Zo konden we in ieder geval om en om een beetje uitslapen, tenminste, als je je kon afsluiten van de geluidjes, het gekraai en keiharde gelach van een kruipende kleine op ontdekkingstocht door het huis.

De hardlooptrainingen startten met 2 x 20 min  non stop rennen. Dit heb ik uit kunnen bouwen naar een lange duurloop en zelfs heb ik nog enkele tempo’s op de crossbaan in Falesia kunnen doen. Ik stond versteld van de tempo’s die ik er na 2 ½ maand zonder rennen uit wist te persen. Met gemak racete ik over de crossbaan in PR tijden. Bizar! Dat alternatief trainen heeft mijn lichaam fit gehouden. Heel fijn om te ervaren, want het voelt toch altijd een beetje als ‘bezigheidstherapie’ ipv volwaardig trainen. Dat geeft vertrouwen dat ik snel weer op niveau kan zijn. De kunst is nu de pees niet te snel te veel te belasten. Voorlopig dus looptrainingen afwisselen met fietsen, ElliptiGo, zwembad, crosstrainer, AlterG, kracht zo nog wat trainingsvormen.  


Inmiddels zijn we weer op Nederlandse bodem. De trainingen draaien goed en stiekem denk ik alweer aan wedstrijden. Mooi vooruitzicht. Heb ik heel veel zin in. Ben en blijf een racer nietwaar?

Afgelopen periode heeft me doen inzien dat ik écht beter voor mezelf moet zorgen om te kunnen blijven bouwen. De belastbaarheid van voor de zwangerschap krijg je niet zo maar cadeau. Deze lange periode zonder hardlopen had voorkomen kunnen worden. Iedereen heeft z’n best gedaan, werd perfect en snel geholpen overal, alleen achteraf hadden we eerder moeten kijken naar de oorzaak van de klachten. Die moest worden weggenomen. Overbelasting was nooit een issue. Naar aanleiding van mijn vorige blog kreeg ik trouwens ook zeer interessante wetenschappelijke artikelen over opbouw na bevalling bij topsporters en de effecten van borstvoeding toegestuurd (waarvoor heel veel dank). Nergens heb ik verbanden gevonden met pezen. Wat me bij gebleven is uit deze artikelen is het risico van calcium en vitamine b6 tekort bij borstvoeding en intensief sporten. Deze geef je direct door via de borstvoeding aan je kindje. Suppleren is in dit geval zeer belangrijk. Gelukkig bevatte de Multisport vitamine van Natusport voldoende hoeveelheden zodat bloedonderzoek ook geen tekorten lieten zien. Zo heb ik veel kunnen uitsluiten en lijkt het probleem met de pees toch echt voort te komen uit scheefstand en blokkades in de carrosserie.

Inmiddels plan ik structureel massages, behandelingen bij de orthomanueel arts en pedicure. Nu nog goed slapen, dat laat zich helaas wat minder goed regisseren. Hopen dat de kleine meid snel de kunst van het doorslapen verstaat!