Wat een onhaalbaar plan leek (volgens de coach en manager) bleek toch haalbaar, boven verwachting zelfs.Wedstrijden lopen na een periode van onverklaarbare (geen diagnose) pijn bij de enkel en daardoor weinig loopkilometers in de benen, een huis verbouwen in combinatie met ‘business season’ op het werk…. Niet doen was het eerste advies. Na een pruillip,  droopy face en sterke argumentatie aangaande mijn eerder verworven bouwcompetenties, kwamen de wedstrijden toch in de planning.

Niks verwachten dat wel. Lekker opbouwen na een loopvrije periode.
De wielrenfiets weer langzaam opbergen. En slopen, schuren, schilderen, zagen, sjouwen, etc. Schilderen is wel mijn favoriet, bijna therapeutisch.

Wedstrijd 1: 10km Baarle-Nassau 34.38, pretty surprised
Wedstrijd 2: 10 miles Dam tot Dam loop 56.35, 43 sec sneller als voorgaande jaren én voor het eerst als eerste Nederlandse gefinisht. Battlen met twee andere snelle dames en ook nog voor een snelle tijd willen lopen resulteerde in haast een volledige race kopwerk doen. Bij het afgeven zakte het tempo te veel in naar mijn mening. Dit moest ik ook goed afmaken met een 1e plaats. Met enkele wissel sprintjes in het kielzog van de heren die voorbij kwamen, toch gelukt om solo naar de eindstreep te snellen.

Wedstrijd 3: halve marathon Singelloop Breda 1.14.55!! Sterk bezet damesveld waarvan 4 a 5 dames zeer aan elkaar gewaagd zouden zijn. Daarom werd besloten dat een haas ingezet zou worden. (Du/tri)atleet Stein Posthuma was bereid zijn schema om te gooien om een horde dames op tempo te brengen. Het aanvangstempo was vanaf de start vrij hoog. Dit lag me eigenlijk goed. Ik merkte dat de groep langzaam uitdunde, maar ik hield mijn focus vooral op Stein. Gewoon aanhaken. Na enkele kilometers had ik zo’n vertrouwen in het tempogevoel van Stein dat ik niet meer hoefde na te denken. Alleen maar bijblijven totdat hij uitstapt. De tussentijden waren prima en leken onderweg zelfs naar een P.R. tijd van 1.14.00 te leiden. Na 18 kilometer stapte Stein uit. Ik wilde hem het liefst nog even omhelzen om te bedanken voor het uitstekende tempowerk. Nog drie kilometer doortrekken nu. Ik had nog energie genoeg. Het verwarde me dat de kilometerborden onderweg gedurende de race steeds verder afweken van mijn Polar V800. Uiteindelijk maar liefst 21,43 km op de teller en een iets trager dan verwachte eindtijd. Maar desalniettemin een rete harde tijd voor de trainingsfase waar ik in zit. Als dit de basis is, dan zie ik kansen richting Europees Kampioenschap 2016! Plannetjes smeden nu, heerlijk. Love to run! Speciale dank aan de organisatie van de Singelloop Breda. Heerlijke gastvrije ontvangst en verzorging en super wedstrijd!

Zie ook het interview van Losse Veter na de finish in Breda:
http://losseveter.nl/2015/10/06/kim-dillen-wordt-eerste-nederlandse-singelloop-zoveel-publiek-breda-echt-een-sfeerloop/