Running Mom Struggles
De tijd vliegt en zo ook de ontwikkelingen en groei van de kleine meid. Ze groeit als kool, volgt alles met haar oogjes, brabbelt onverstaanbare verhalen en heeft de functie van haar handen ontdekt. De eerste 12 weken nam ik haar overal mee op sleeptouw, was geen probleem. Nu lijkt ze meer behoefte te krijgen aan rust om haar heen om ook echt de slaapjes te doen en een ritme te krijgen. Misschien ook wel goed voor moeders, zodat die ook wat rustiger wordt en overdag wat slaap kan inhalen van de nacht.
Ik vind het niet gemakkelijk om rust te vinden. Ik sta continu ‘aan’. Ben verbaasd over hoeveel tijd je bezig bent met een kleine en hoe weinig je op een dag uit handen krijgt. Het is de kunst je daaraan over te geven. En niet tijdens de slaapjes een soort van schade in te halen in wat-je- allemaal-had-willen-doen.
Logistiek is het ook wennen. Als ik ga trainen is het niet een kwestie van pakje en schoenen aan en gaan. Nee, er moet eerst melk in de koelkast komen om paniek voor de achterblijvers te voorkomen. Daarnaast is hardlopen met een grote melkvoorraad geen aanrader . Kolven gaat alleen als je relaxt bent. Dus haast of niet, je moet ontspannen en je 20 minuten lang overgeven, wetende dat als het niet lukt, je niet van huis kunt… Dat bleek voor de eerste baantraining deze week dan ook niet te lukken. De eerste keer weer mee trainen met de groep. Opa opgetrommeld als oppas. Geen succes: geen melk en ontroostbare dochter. Het werd 35 minuten loslopen.
De trainingen en belastbaarheid kennen wel een stijgende lijn. Kleine stapjes vooruit en soms even terug geworpen worden. De hoge hartslag normaliseert ook langzaam. Het aantal looptrainingen staat nog steeds op 3 en soms 4 keer per week. Een uur aaneengesloten lopen is geen probleem meer. De interval trainingen zijn ook onderdeel van het schema. De intervaltrainingen zijn van 12 x 1 minuut uitgebreid naar een training met daarin 2 x 5 minuten, 2 x 4 minuten, 2 x 3 minuten, 2 x 2 minuten en 2 x 1 minuut. Iedere sessie met hardere tempo’s vragen nog om een pitstop in de bosjes. Tevens heb ik zeker 24 uur herstel nodig om de druk op de bekkenbodem weer weg te krijgen.
Alle trainingen kennen wel een zweem van vermoeidheid. Ik verwacht dat de gebroken nachten met te weinig slaap én het geven borstvoeding me dit brakke gevoel geven. Het doet me in dubio zitten. Door over te stappen op flesvoeding zal ze sneller doorslapen én spaar ik 500 Kcal per dag met het geven van borstvoeding. Echter, het kunnen geven van borstvoeding is bijzonder en niet voor iedereen weg gelegd. Dit natuurlijk proces moet ik koesteren vind ik. Het voelt egoïstisch als ik voor mezelf beter voelen kies en het beste wat je kind kan krijgen inruilt voor kunstmatige voeding. Een moeders lichaam produceert namelijk melk met die voedingsstoffen die je kind op dát moment in zijn of haar groei nodig heeft. Machtig mooi toch hoe het lichaam werkt. Enfin, het wordt voorlopig een middenweg. Na 3 maanden gaan we nu overdag over op de flesvoeding en de ochtend en avond ( en nacht ) blijft ze lekker nabij. Nog maar even genieten van die mooie momenten samen.